Kategoria: Wspomnienia

WSPOMNIENIA Zdzisława Grunwalda,
ppor. „Zycha”,
d-cy 239 plutonu AK z okresu konspiracji oraz Powstania Warszawskiego 1944.
Warszawa, maj 1989 r. [ tytuł oryginalny ]

Zmodernizowano w podstawowym zakresie ortografię i interpunkcję, rozwinięto skróty i skrótowce, zachowano natomiast oryginalną fleksję i składnię.
Zrezygnowano z przypisów na rzecz informacji zamieszczonych w tekście w nawiasach kwadratowych.

s.6           POWSTANIE WARSZAWSKIE
Z por. „Starżą” (Jerzy Terczyński) spotkałem się 1 sierpnia, w godzinach południowych w mieszkaniu ppor. „Dunina” (Jerzy Mieczyński), dowódcy 237 plutonu, na ul. Mickiewicza 13 m 5, w jego mieszkaniu. Po omówieniu sprawy zbiórki, pobrania broni oraz sposobów łączności poszliśmy na miejsce zgrupowania.

Fragment wspomnień Jana Ogulewicza „Boya” z 1990 r.
pt. Zgrupowanie „Żubr”, II kompania.

Opracowanych „ na podstawie relacji kolegów z II Zgrupowania [w tym szczególnie strz. Macieja Bernhardta „Zdzicha” – jt] i własnych przeżyć”.
Zmodernizowano w podstawowym zakresie ortografię i interpunkcję, rozwinięto skróty i skrótowce, zachowano natomiast oryginalną fleksję i składnię.
Zrezygnowano z przypisów na rzecz informacji zamieszczonych w tekście w nawiasach kwadratowych.

POWSTANIE WARSZAWSKIE

s. 4 […]

W godzinie „W” – o 17.00 – słychać było strzelaninę od strony Marymonckiej. Tam prowadził atak frontalny na CIWF [Centralny Instytut Wychowania Fizycznego. Formalnie, od 2.09.1938 r. Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie – jt] por. „Brzoza” [Stanisłąw Rudowicz – jt]. Por. „Starża” [ Jerzy Terczyński – jt] atakował CIWF od strony ulicy Podleśnej.

Pierwsze dni powstania

Maciej Bernhardt

PIERWSZE DWA DNI POWSTANIA.
KTOKOLWIEK BY WIEDZIAŁ

Polityka nr 31(1422) z 4.08.1984 r., s. 14

Od blisko 40 lat usiłuję – wraz z nielicznymi, którym udało się ujść cało z opisanej tu ma­sakry, a następnie jeszcze przeżyć Powstanie – dojść prawdy o tragedii jaka rozegrała się o świ­cie 2 sierpnia 1944 r. pod Boernerowem, a także ustalić liczbę poległych i ich dane personalne. Dotychczas ustalono 45 nazwisk oraz 10 pseudo­nimów. Jest to w sumie — moim zdaniem — mniej niż połowa poległych.

Piotr Badmajew

HISTORIA ŻOLIBORSKIEGO POWSTAŃCA

Warszawa 2008, IW PAX

Przygotowania do walki

s.26-27

Zbiórki mojej drużyny odbywały się raz w tygo­dniu przy Marszałkowskiej 84, na czwartym piętrze. Naszym drużynowym był kapral „Skarbek” (Ta­deusz Malinowski), starszy, szczupły pan w oku­larach, zginął pod Babicami. Sekcyjnym był „Ryś” (Andrzej Korobowicz), niski blondyn o nieco krzy­wych nogach, zginął pod Babicami. Byli też strzelcy: „Czwartak” (Bronisław Głodkiewicz), szczupły, śre­dniego wzrostu blondyn

Jan Weber („Kismet”)¹

3.9.1989 r.

Wspomnienia z Powstania Warszawskiego²

W 1943 r. w październiku lub listopadzie wstąpiłem do Armii Krajowej i zostałem zaprzysiężony przez ppor. „Zycha” – Zdzisław Grunwald³, który był dowódcą 239. plutonu.

Relacja Janusza Tymowskiego

w: Grunwald Zdzisław, „Zych” – „Żubry” na Żoliborzu: wspomnienia żołnierzy powstania warszawskiego, Warszawa 1993, ss.81 -82

A teraz — pewna dygresja. Inż. Janusz Tymowski (szwagier ppor. „Dunina”) robił w 1945 r. rozpoznanie tego pola bitwy, przed przeprowadzoną następnie ekshumacją zwłok, dokonaną przez rodziny poległych i przez P.C.K. (Polski CzerwonyKrzyż).