Mateusz Pyszyński

Pyszyński Mateusz, Karol, herbu Korczak. 

Ur. 21.09.1904 r. w Blizanowie, gm. Brzozów,  pow. Kalisz, s. Ignacego i Władysławy Wyrzykowskiej.

Uczył się w Kaliszu, a w1914 r. wraz z rodziną wyjeżdża do Rosji. Tam ukończył szkołę powszechną, a następnie 4 klasy szkoły realnej w Charkowie.

Po powrocie do wolnej Polski w 1921 r. uczy się w warsztatach samochodowych zostając mechanikiem. W tym zawodzie pracuj już praktycznie do emerytury, będąc też przez jakiś czas taksówkarzem.

W czasie okupacji od 1940 r. jest magazynierem broni w ZWZ, a następnie w Wojskowym Korpusie Służby Bezpieczeństwa na Pradze. Przyjmuje pseudonim od 2. imienia: „Karolek”.

Za wiedzą przełożonych, w prowadzonym z żoną na Bazarze Różyckiego straganie warzywniczo-spożywczym, produkuje i sprzedaje bimber. Dochód przeznaczony jest na zakup broni, którą przewozi w beczkach z melasą, ( po którą jeździ do znanego wszak z wczesnej młodości Charkowa) do oddziałów AK w Kieleckiem.

Bierze udział w walkach powstańczych na Starym Mieście i Żoliborzu. Nie znamy, ani przydziału, ani konkretnych miejsc potyczek. We wspomnieniach rodziny przewijają się stale dwa nazwiska – Duliński vel Doliński Marian oraz Golik (imię ?) z Łomianek. Niestety, dotychczas osób tych nie odnaleziono w dostępnych wykazach Powstańców.

Wywieziony do obozu pracy w Niemczech. Wraca do kraju, ale początkowo ukrywa się poza Warszawą. Mimo to, przez blisko rok więziony – jak wynika z „Karty zwolnienia” z 30 kwietnia 1947 r. w „areszcie prewencyjnym”.

Po wojnie pracuje jako kierowca w różnych firmach oraz jako taksówkarz.

Zmarł 19.01.1973 r. Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Bródnowskim, przy ul. św. Wincentego – Kw.14 G, rząd 2, grób 19

Warto podkreślić, iż bezdzietny – wraz z żoną Edwardą, Anną Czapską (1913-1939) wychowuje sieroty: syna brata Adama – Mirosława, Stanisława Pyszyńskiego oraz siostrzenicę – Mirosławę Pietrzak.