x Zygmunt Trószyński

x. Zygmunt Trószyński „Alkazar”

KALENDARIUM ŻYCIA i DZIAŁALNOŚCI  [ wersja WSTĘPNA – w trakcie tworzenia]

1886

4 grudnia, przychodzi na świat w Warszawie przy ul. Leszno 9, w parafii św. Andrzeja Apostoła, jako syn wójta Młocin – Mikołaja i Marii Rychter (najmłodszy z 12-ciorga rodzeństwa)

[Uwaga 1.: we wszystkich opracowaniach podaje się błędnie Rudę Marymoncką  jako miejsce urodzenia, a jako miejsce chrztu kościół pw. św. Marii Magdaleny w ówczesnej wsi Wawrzyszew, zachowując prawdziwą datę narodzin ( z jednym wyjątkiem – por. uwaga 2.) Ten błąd wynika z przyjęcia, iż metryka chrztu zaginęła. To nie jest prawdą – zob. jej kopię i tłumaczenie poniżej. Tak więc na pewno urodził się i został ochrzczony w Warszawie.

Uwaga 2.: Zdaniem ( z założenia najbardziej kompetentnego w tej materii) Muzeum Powstania, ppłk. „Alkazar” nazywał się TrUszyński i był o 10 dni młodszy – bo miał się urodzić 14 grudnia. W zamian Muzeum „przedłużyło” Mu o 1 dzień pobyt na tym padole płaczu. Zdaniem Muzeum zmarł bowiem 23, a nie 22 czerwca 1965 r.)    – zob. s. 311 Gdy zaczniemy walczyć miłością … Portrety kapelanów powstania warszawskiego, Wyd. Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa 2004.

Do początku czerwca 2014 r. tak również wynikało z zapisu w Powstańczych Biogramach –  http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Zygmunt_Troszynski ]

1887

27 czerwca, w wieku 36 lat, umiera matka Zygmunta – Maria z d. Rychter, c. Ludwika i Feliksy z Gislerów, trzecia żona Mikołaja. Opiekę nad niespełna 7-miesięcznym niemowlęciem przejmują najstarsi z przyrodniego rodzeństwa: Kazimierz Trószyński, weterynarz – syn Mikołaja i Walentyny Adamczewskiej i Maria Trószyńska – córka Mikołaja i Magdaleny Oborskiej oraz siostra ojca – Julia Trószyńska.

1887

2 lipca, chrzest w parafii św. Andrzeja Apostoła, w kościele pw. św. Karola Boremeusza przy ul. Chłodnej 9 w Warszawie. Rodzicami chrzestnymi są ww. Kazimierz Trószyński i Maria Trószyńska

1903 

Umiera ojciec, Mikołaj Trószyński

1905-1907

uczeń 7 – klasowej Szkoły Realnej Wróblewskiego, po uprzednim ukończeniu 5-klasowej Szkoły Realnej Górskiego

1907

18 czerwca,  uzyskuje maturę w 7-klasowej Szkoły Realnej Zrzeszenia Kupców Warszawskich Wróblewskiego przy ul. Złotej 30 [jej kontynuatorem od 1918 r. do dziśœ jest Liceum Ogólnokształcące im. T.Czackiego]. Był to pierwszy egzamin maturalny w języku polskim w tej szkole – efekt m.in. strajku szkolnego podczas Rewolucji 1905 roku.

1907 jesień – Wielkanoc 1908;

studiuje matematykę na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego

 1908

Kwiecień – wyjeżdża na uniwersytet we Fryburgu Szwajcarskim, nazywanym stolicą szwajcarskiego katolicyzmu. Tam nawiązuje intensywne kontakty ze studentami – polskimi księżmi i klerykami m.in. ks. Jackiem Woronieckim, klerykiem Władysława Korniłowiczem i Henrykiem Hilchenem. Pod ich wpływem w październiku 1908 r. z matematyki przenosi się na wydział teologii, od 1890 roku kierowany przez zakon dominikanów

1910

Umiera przyrodni, najstarszy brat, Kazimierz, który finansował Jego studia. Zygmunt w czerwcu wraca do kraju

1910

Zostaje przyjęty na III kurs w Metropolitalnym Seminarium św. Jana w Warszawie. Tam spotka ks. Leona Kulwiecia, marianina, spowiednika alumnów, który prawdopodobnie wpływa na późniejszą decyzję wstąpienia do zakonu Marianów

1912 

29 czerwca zostaje diakonem

 1913 

6 lipca przyjmuje święcenia kapłańskie w kościele Św. Krzyża, z rąk sufragana warszawskiego bpa Kazimierza Ruszkiewicza. Jako neoprezbiter zostaje wikarym w Kołbieli (dziś pow. otwocki, woj. mazowieckie) w parafii pw. Świętej Trójcy

od 1 listopada 1913 r. do  połowy marca 1915 r. wikary w parafii w Wiskitkach (dziś pow. żyrardowski, woj. mazowieckie) w kościele pw. Wszystkich Świętych i św. Stanisława BM

1915

luty, po 36-godzinnych walkach o Wolę Szydłowiecką ( w okolicy Bolimowa), części tzw. bitwy nad Rawką, zbiera rannych żołnierzy, a następnie opiekuje się nimi.  Wówczas nabawia się zapalenia płuc, które przekształciło się w początki gruźlicy

11 marca – połowa kwietnia; przebywa na leczeniu w Przytułku dla Rzemieślników i Robotników W-wskiego Tow. Dobroczynności przy ul  Młynarskiej 29/31, (który we wspomnieniach określa jako „zakład Szlenkiera”) pod opieką kapelana tegoż zakładu ks. L.Kulwiecia i p. Tekli Zawistowskiej

od polowy kwietnia do października; kuracja w Otwocku. W Otwocku w tym czasie leczy się też ks. Jerzy Matulewicz, marianin, od młodości chorujący na gruźlicę kości

13 listopada, wstępuje do mariańskiego nowicjatu, nowo utworzonego przez ks. Jerzego Matulewicza na Bielanach pod Warszawą

1916 

13 listopada, składa pierwsze śluby zakonne na ręce ks. Jerzego Matulewicza, generała marianów

[Jerzy Matulewicz (Jurgis Matulevičius) 1871-1927. Do śmierci generał zakonu, w latach 1918- 1925  biskup wileński, następnie arcybiskup i wizytator apostolski na Litwę. Odnowiciel Zgromadzenia oo. Marianów. 28 czerwca 1987 r. beatyfikowany przez Jana Pawła II  –http://www.marianie.pl/index.php?page=pages&text=26 ]

1919 

13 listopada, składa zakonne śluby wieczyste.

[ Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – Congregatio Clericorum Marianorum ab Immaculata Conceptionis Beatissimae Virginis Mariae; w skrócie MIC – zob. http://www.marianie.pl  ]

1920  lipiec początek listopada

”Pełnił obowiązki duszpasterskie w pociągach sanitarnych na Dworcu Gdańskim i przy Urzędzie Duszpasterskim Saperów na Powązkach i Marymoncie””- zaświadcza 24.11.1920 r. Dowództwo Kościuszkowskiego Obozu Saperów.

1919-1921 

Przebywa w domu bielańskim marianów pełniąc funkcje radnego i jednocześnie jest wikariuszem parafii Niepokalanego Poczęcia NMP na warszawskich Bielanach

Również w tym czasie ( rok akademicki 1920/21 ) studiuje matematykę na Uniwersytecie Warszawskim

1929

maj, odznaczony „Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918-1921”, nadawanym m.in.  za „pełnienie obowiązków kapelanów wojskowych lub branie udziału w niesieniu opieki duchowej i sanitarnej podczas wojny polsko – bolszewickiej”

1944

3 października, rozkazem nr 38 gen. Antoniego Chruściela „Montera” odznaczony Krzyżem Walecznych

4  października, rozkazem nr 39 gen. Antoniego Chruściela „Montera” awansowany ze stopnia st. kapelana cz. wojny (majora) do stopnia proboszcza (podpułkownika). Pismo Komendy Sił Zbrojnych w Kraju nr 517/BP z 4.10.1944 r.

1947

11 maja, poświęcenie „Bursy dla sierot po poległych Powstańcach im. gen.” Grota” Roweckiego”, w wyremontowanych staraniem x. Zg. Trószyńskiego budynkach b. Centralnej Szkoły Przeciwgazowej przy ul. Gdańskiej 6a

koniec listopada, grudzień – ukrywa w pomieszczeniach „Caritasu” przy ul.Gdańskiej  oficerów NSZ:  Tadeusza Moniuszko „Mroka” i Stanisława Oknińskiego „Nałęcza”

1949

18 stycznia, aresztowany przez UB na plebanii przy ul.Gdańskiej 6a ( formalnie, wg nakazu aresztowania  – 25.01.) i osadzony w warszawskim więzieniu na Mokotowie

1950

1 stycznia, skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie (sygn. akt 1950/49) na 6 lat więzienia, za to, że „od wyzwolenia Polski do 18 stycznia 1949 r. w Warszawie usiłował przemocą usunąć ustanowione organa zwierzchniej władzy Narodu oraz zmienić ustrój Państwa Polskiego […] podtrzymywał łączność między członkami b. organizacji AK, współdziałał w urządzaniu dla nich wspólnych herbatek, opłatków, święconego, na których były wygłaszane przemówienia w duchu pielęgnowania wrogich Państwu Polskiemu tradycji byłego AK i utrzymywania więzi organizacyjnej”

1950

26 kwietnia, przeniesiony z Mokotowa do więzienia we Wronkach

1951

18 kwietnia, prezydent B. Bierut zmniejszył  karę do 4 lat więzienia, po prośbach siostry Zygmunta, Jadwigi Trószyńskiej, o ułaskawienie

1952

29  lutego przewieziony do więzienia w Rawiczu.

1953

18 stycznia, zwolniony.  Po 4 latach więzienia wraca do Warszawy

1959

21 maja, uchwałą Rady Państwa zostaje odznaczony Krzyżem Partyzanckim

1963

7 lipca, obchody 50-lecia kapłaństwa w kościele MB KrP przy ul.Gdańskiej 6a – zob.  http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/publication?id=24628&from=&dirids=1&tab=1&lp=3&QI=

http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/publication?id=24629&from=&dirids=1&tab=1&lp=2&QI=

1964

8 kwietnia – 12 września, leczenie w szpitalach, po czym zamieszkanie w Domu Księży Emerytów „Księżówka”  w Otwocku

30 lipca, uchwałą Rady Państwa zostaje odznaczony Medalem za Warszawę 1939 -1945

1965

22 czerwca, umiera w Domu Księży Emerytów „Księżówka”  w Otwocku

25 czerwca, pogrzeb na Cmentarzu Wawrzyszewskim, ul. Wólczyńska 69 (w kwaterze marianów ), poprzedzony mszą żałobną w kościele MB Królowej Polski na Marymoncie, celebrowaną przez ks. bp. Zygmunta Choromańskiego, sekretarza Episkopatu Polski.

[ Do kwatery tej łatwo trafić – ok 50 metrów od bramy, po lewej stronie głównej alei. Trzeci grób w 1. rzędzie, też z  lewej strony, alejki dzielącej kwaterę oo. Marianów.  W oddali widać nagrobki ” Żubrów” poległych pod Boernerowem. ]

[Uwaga! Muzeum Powstania utworzyło w Warszawie  nowy cmentarz –„mariański”,  na którym to pochowano ppłk. Alkazara. Taki zapis zaistniał w „Powstańczych Biogramach” na stronie muzeum  do kwietnia 2015 r. Muzeum, jak widać, NIE ODRÓŻNIAŁO przez kilka lat  kwatery od cmentarza! Cmentarza takiego oczywiście nie było, ani w rzeczywistości, ani w wykazach urzędu miasta, ani w dokumentach oo.Marianów! ]

1966

22 czerwca, w 1. rocznicę śmierci w kościele pw. MB KrP przy ul. Gdańskiej 6a odsłonięto popiersie i  tablicę pamiątkową, pod którymi umieszczono kopie (skradzionych) odznaczeń – zob. foto poniżej

1979

23 stycznia, władze w Londynie nadają Krzyż Armii Krajowej

1983 

5 stycznia, uchwałą Rady Państwa zostaje odznaczony Warszawskim Krzyżem Powstańczym

1991

9 stycznia, Rada Dzielnicy –  Gminy Żoliborz uchwałą nr 66/I/1991 zmienia nazwę  ( nadaną przed wojną, w 1919 r.) ul. Korabskiej na ul. ks.Zygmunta Trószyńskiego. Ta, ok. 250 m. uliczka, zaczyna się naprzeciwko kościoła MB Królowej Polski przy skrzyżowaniu z Gdańską, biegnie na zachód przez Park Kaskada, krzyżuje z Kolektorską i kończy w parku. Zob. foto poniżej.

[ Jednak zdaniem Muzeum Powstania Warszawskiego ulica o tej nazwie istniała już PRZED 1939 r. ! Jak twierdzi bowiem Muzeum to przy ul. Trószyńskiego właśnie, pod nr. 5 mieszkał strz. z Batalionu „Żubr” – Jerzy Dzierżewicz „Dan”

zob. http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Jerzy_Dzierzewicz ]

1993

13-26 czerwca, Kapituła Generalna oo.Marianów w Rzymie przyjmuje dokument, w którym zapisano: „Kapituła zobowiązuje zarządy Prowincji do zbierania i zabezpieczania materiałów o życiu, działalności i świętości ojców:  […] Zygmunta Trószyńskiego, […] celem ewentualnego wszczęcia procesu beatyfikacyjnego”  –  zobDecreta-Ordinationes Capitulorum Congregationumque Generalium MIC 1702-1999, Puszcza Mariańska 2001, s.728;

Zob. też: http://stanislawpapczynski.org/pl/contacts/postulator.php –
i tamże   ks. Zygmunt Trószyński

Jeśli otrzymaliście jakąś łaskę za przyczyną któregoś z wymienionych tu marianów, proszę mnie o tym powiadomić.  Możecie wysłać bezpośrednio do mnie wiadomość pocztą elektroniczną pod adres: postulmic@marians.it lub nawiązać kontakt z jednym z wicepostulatorów w kraju Waszego zamieszkania.